HomeIphigenia in Tauris → Fourth act, scene III

Iphigenia in Tauris: Fourth act, scene III
Ifigenio en Taŭrido: Akto kvara, sceno tria

Iphigenia (alone).
These words at an unseasonable hour
Produce a strong revulsion in my breast;
I am alarm'd! For as the rushing tide
In rapid currents eddies o'er the rocks
Which lie among the sand upon the shore;
E'en so a stream of joy o'erwhelm'd my soul.
I grasp'd what had appear'd impossible.
It was as though another gentle cloud
Around me lay, to raise me from the earth,
And rock my spirit in the same sweet sleep
Which the kind goddess shed around my brow,
What time her circling arm from danger snatch'd me.
My brother forcibly engross'd my heart;
I listen'd only to his friend's advice;
My soul rush'd eagerly to rescue them,
And as the mariner with joy surveys
The less'ning breakers of a desert isle,
So Tauris lay behind me. But the voice
Of faithful Arkas wakes me from my dream,
Reminding me that those whom I forsake
Are also men. Deceit doth now become
Doubly detested. O my soul, be still!
Beginn'st thou now to tremble and to doubt?
Thy lonely shelter on the firm-set earth
Must thou abandon? and, embark'd once more,
At random drift upon tumultuous waves,
A stranger to thyself and to the world?

Johann Wolfgang von Goethe
Translated by Anna Swanwick

Ifigenio (sola).
De la parol' de tiu viro nun
En plej malĝusta tempo mia koro
Subite returniĝis. Mi ektimas!
Ĉar kiel ondoj en potenca kresko
La rokojn superverŝas, kiuj staras
Ĉe l' bordo en la sablo, tiel fluo
De ĝojo mian koron tute kovris.
Mi en la brakoj tenis neeblaĵon.
Nun al mi ŝajnis, ke denove nubo
Kviete min ĉirkaŭas, de la tero
Min levas kaj min dolĉe endormigas,
Simile kiel tiam, kiam min
La brako de l' diin' savante kaptis.
La fraton mian kaptis mia koro
Per sia tuta forto; mi aŭskultis
Nur la konsilon de l' amiko lia;
Nur ilin savi estis la enhavo
De miaj pensoj. Kiel la ŝipano
Volonte sin deturnas de la rifoj
De negastama kaj dezerta lando,
Mi tiel de Taŭrido min deturnis.
Sed nun la voĉo de l' fidela viro
Min ree vekis, min rememorigis,
Ke ankaŭ ĉi mi ja forlasas homojn.
Duoble abomena nun fariĝas
Por mi la trompo. Ho, animo mia,
Retrankviliĝu! Ĉu vi nun komencas
Dubeme ŝanceliĝi? Ne! la teron
De la soleco devas vi forlasi!
Enŝipigitan kaptos vin la ondoj
Per sia balancado,—nun pro timo
Vi nek la mondon, nek vin mem rekonas.

Johann Wolfgang von Goethe
Tradukis Lejzer Ludwig Zamenhof

Portfolio

Search tool

Thought of the day

"Thought is subversive and revolutionary, destructive and terrible, Thought is merciless to privilege, established institutions, and comfortable habit."

Bertrand Russell

Newsletter Subscribe