Orestes
How! are ye come already? Sister, welcome.
Electra still is missing: some kind god
With gentle arrow send her quickly hither.
Thee, my poor friend, I must compassionate!
Come with me, come to Pluto's gloomy throne.
There to salute our hosts like stranger guests.
Oresto.
Ĉu ankaŭ vi jam venis malsupren?
Bonvenon, fratino! Sed mankas Elektro!
Ŝin ankaŭ sendu al ni plej baldaŭ
Ia bona dio per sago kompata!
Nur vin mi bedaŭras, malfeliĉa amiko!
Ho, venu, venu al la tron' de Plutono,
Kiel novaj gastoj ni salutu la mastron!
Iphigenia
Celestial pair, who from the realms above
By night and day shed down the beauteous light
To cheer mankind, but who may not illume
Departed spirits, save a mortal pair!
A brother's and a sister's anguish pity!
For thou, Diana, lov'st thy gentle brother
Beyond what earth and heaven can offer thee
And dost, with quiet yearning, ever turn
Thy virgin face to his eternal light.
Let not my only brother, found so late,
Rave in the darkness of insanity!
And is thy will, when thou didst here conceal me,
At length fulfill'd, would'st thou to me through him,
To him through me, thy gracious aid extend,
Oh, free him from the fetters of this curse,
Lest vainly pass the precious hours of safety.
Ifigenio.
Ho, vi, gefratoj, kiuj de l' ĉielo
En tag' kaj nokto al la homoj donas
La belan lumon, sed ne rajtas lumi
Al la mortintoj,—savu nin, gefratojn!
Ho, vi Diano, kiu vian fraton
Amegas pli ol ĉion en la mondo
Kaj la vizaĝon virgan kun sopiro
Direktas al eterna lia lumo,—
Ne lasu do, ke mia sola frato,
Malfrue retrovita, furiozu
En la mallumo de la frenezeco!
Se via vol', pro kiu vi ĉi tie
Min kaŝis, nun jam estas plenumita,
Se min per li kaj lin per mi vi volas
Mirakle savi, tiam liberigu
Lin de l' katenoj de l' malbeno lia,
Ke la tre kara tempo de la savo
Por ĉiam ne forflugu!
Pylades
Dost thou not know us, and this sacred grove,
And this blest light, which shines not on the dead?
Dost thou not feel thy sister and thy friend,
Who hold thee living in their firm embrace?
Grasp us! we are not shadows. Mark my words!
Collect thyself, each moment now is precious,
And our return hangs on a slender thread,
Which, as it seems, some gracious fate doth spin.
Pilado.
Ĉu vi rekonas nin? Ĉu vi rekonas
La sanktan arbareton kaj la lumon?
Ĝi ja ne povus lumi por mortintoj!
Ĉu sentas vi la brakojn de l' amiko
Kaj de l' fratino, kiuj vin ankoraŭ
En plena vivo tenas? Palpu forte!
Ne estas ni fantomoj. Konvinkiĝu!
Rekonsciiĝu! Ĉiu minuteto
Nun estas kara; nia savo pendas
Nun sur faden' malforta, kiun ŝpinas
Por ni, videble, ia bona Parko.
Orestes (to Iphigenia).
My sister, let me for the first time taste,
With open heart, pure joy within thine arms!
Ye gods, who charge the heavy clouds with dread,
And sternly gracious send the long-sought rain
With thunder and the rush of mighty winds,
A horrid deluge on the trembling earth;
Yet dissipate at length man's dread suspense,
Exchanging timid wonder's anxious gaze
For grateful looks and joyous songs of praise,
When in each sparkling drop which gems the leaves,
Apollo, thousand-fold, reflects his beam,
And Iris colours with a magic hand
The dusky texture of the parting clouds;
Oh, let me also in my sister's arms,
And on the bosom of my friend, enjoy
With grateful thanks the bliss ye now bestow
My heart assures me that your curses cease.
The dread Eumenides at length retire,
The brazen gates of Tartarus I hear
Behind them closing with a thund'ring clang.
A quick'ning odour from the earth ascends,
Inviting me to chase, upon its plains,
The joys of life and deeds of high emprise.
Oresto (al Ifigenio).
Ho, lasu min je la unua fojo
En viaj brakoj ĝui puran ĝojon!
Vi, dioj, kiuj kun potenco flama
La ŝarĝon de l' nubegoj liberigas
Kaj la sopire petegitan pluvon
Kun bruo de ventego kaj de tondro
Sovaĝtorente verŝas sur la teron,
Sed baldaŭ la teruron de la homoj
Vi faras beno kaj la timon ŝanĝas
En ĝojon kaj en laŭtan dankon, kiam
En gutoj de folioj freŝegitaj
La nova sun' miloble speguliĝas
Kaj per afabla man' Iriso ŝiras
La grizan kovron de la lastaj nuboj:
Ho, lasu ankaŭ min nun en la brakoj
De la fratino, ĉe l' fidela brusto
De la amik' kun plena danko ĝui
Kaj teni, kion vi al mi donacis!
Forfalas la malbeno, tion diras
Al mi la koro; jam la Eŭmenidoj
Returne kuras nun al la Tartaro
Kaj tondre fermas feran la pordegon.
La ter' elspiras freŝon bonodoran
Kaj min invitas nove aspiradi
Al ĝoj' de l' vivo kaj al grandaj faroj.
Pylades
Lose not the moments which are limited!
The favouring gale, which swells our parting sail,
Must to Olympus waft our perfect joy.
Quick counsel and resolve the time demands.
Pilado.
Rapidu, ĉar la tempo baldaŭ pasos!
La vento, kiu blovos niajn velojn,
Nur ĝi forportu nian plenan ĝojon
Al la Olimpo. Nun ni devas nepre
Rapide konsiliĝi kaj decidi.
"Thought is subversive and revolutionary, destructive and terrible, Thought is merciless to privilege, established institutions, and comfortable habit."